تأثیر طرحواره درمانی بر علائم مبتلایان به اختلال شخصیت وسواسی جبری: پژوهش مورد منفرد

چکیده طرحواره درمانی که توسط یانگ و همکارانش بوجود آمده، درمانی نوین و یکپارچه است که عمدتا بر اساس بسط و گسترش مفاهیم و روش های درمان شناختی رفتاری کلاسیک برای درمان اختلالات منش شناختی بناشده است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر علائم اختلال شخصیت وسواسی جبری در مبتلایان به شخصیت وسواسی جبری بود. شرکت کنندگان این پژوهش یک زن مجرد 32 ساله، یک مرد 23 ساله مجرد و یک مرد 30 ساله مجرد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی جبری بودند که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاری برای اختلالات روانی scid)) تشخیص داده شدند. برای سنجش علائم شخصیت وسواسی جبری از پرسشنامه سنجش اختلال شخصیت وسواسی جبری مارتوکویچ (2004)، برای سنجش علائم افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک (1370)، برای سنجش علائم اضطراب پرسشنامه اضطراب بک (1387) و برای سنجش کمال گرایی از مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی تری- شورت، اوئنز و دیویی (1995) استفاده شد. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح a-b استفاده شد. در این روش پژوهشی پس از سه جلسه خط پایه، مداخله آغاز شد و 16 جلسه طرحواره درمانی برای بیماران اجرا شد. یک ماه پس از پایان مداخله، بیماران دو جلسه با فاصله یک ماهه تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، در مرحله پیگیری نسبت به خط پایه مداخله در کاهش علائم شخصیت وسواسی، افسردگی، کمال گرایی شرکت کنندگان موثر بوده است، اما در زمینه اضطراب موثر نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه همسو با پژوهش های قبلی نشان داد که طرحواره درمانی باعث کاهش افسردگی و علائم شخصیت وسواسی جبری و کمال گرایی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی جبری می شود.